Print article

Responses to American Poetry

The aim of this online space is to host the research work of university students or young scholars as this emerges from larger projects focusing on the American poetry scene. The objective of this initiative is to bring this kind of research activity to the attention of the general public in an attempt to further promote the exchange of ideas with regard to the process of reading, understanding and appreciating poetry writing.

  

Tatiani Rapatzikou 
(Associate Professor, School of English, Aristotle University of Thessaloniki, Greece; Advisor and initiative co-ordinator trapatz@enl.auth.gr)

 

 

 

Maria Ntokli

 

On the Translation of Maya Angelou’s Poem “Still I Rise”

 

Μα εγώ Ανεβαίνω

Μπορεί να με γράψετε στην ιστορία
Με τα πικρά, στρεβλά ψεύδη σας,
Μπορεί να με σύρετε μέχρι και στην λάσπη
Κι όμως, σαν την σκόνη, θα ανέβω ψηλά.

Σας αναστατώνει η αυθάδεια μου;
Γιατί σας κυριεύει θλίψη;
Μήπως επειδή περπατώ σαν να έχω πετρελαιοπηγές
Που πηγάζουν στο καθιστικό μου.

Όπως ακριβώς τα φεγγάρια και ο ήλιος,
Με τη σιγουριά της παλίρροιας,
Όπως ακριβώς οι ελπίδες που πετούν ψηλά,
Ακόμα κι έτσι θα ανέβω.

Θέλατε να με δείτε θλιμμένη;
Με το κεφάλι σκυμμένο και τα μάτια χαμηλωμένα;
Με τους ώμους να πέφτουν σαν δάκρυα,
Εξασθενημένη από τις ολόψυχες κραυγές μου;

Η υπερηφάνεια μου σας προσβάλλει;
Μην το παίρνετε πολύ βαριά
Γιατί γελάω σαν να έχω χρυσωρυχεία
Όπου σκάβουν στου σπιτιού μου την γωνιά.

Μπορείτε να με πυροβολήσετε με τα λόγια σας,
Μπορείτε να με κόψετε με το βλέμμα σας,
Μπορείτε να με σκοτώσετε με το μίσος σας,
Όμως, σαν τον αέρα, θα ανέβω.

Η σεξουαλικότητα μου σας ενοχλεί;
Αποτελεί έκπληξη
Ότι χορεύω σαν να έχω διαμάντια
Στων μηρών μου την συμβολή;

Μέσα από τις καλύβες της ντροπής της ιστορίας
Ανεβαίνω
Μέσα από ένα παρελθόν ριζω
μένο στον πόνο
Ανεβαίνω
Είμαι ένας μελανός
ωκεανός, που ξεπροβάλλει διάπλατος,
Ρέοντας και φουσκώνοντας φέρω μέσα μου την παλίρροια.

Αφήνοντας πίσω νύχτες τρόμου και φόβου
Ανεβαίνω
Σε μια θαυμάσια ηλιόλουστη χαραυγή
Ανεβαίνω
Φέρνοντας τα δώρα που πρόσφεραν οι πρόγονοί μου,
Είμαι το όνειρο και η ελπίδα του σκλάβου.
Ανεβαίνω
Ανεβαίνω
Ανεβαίνω.

 

Still I Rise

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
’Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops,
Weakened by my soulful cries?

Does my haughtiness offend you?
Don't you take it awful hard
’Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin’ in my own backyard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I’ll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history’s shameI rise
Up from a past that’s rooted in pain
I rise
I'm a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.

Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that’s wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
I rise.

NOTE:

In order to access the poem please go to:

Maya Angelou "Still I rise":
https://www.poetryfoundation.org/poems/46446/still-i-rise